Eerste impressies!
Door: marisha
Blijf op de hoogte en volg Marisha
23 April 2011 | Guatemala, Quetzaltenango
Lichtelijk bedwelmd van de wierook die vanaf de straat beneden het appartement binnendrijft, schrijf ik dit eerste berichtje vanaf Xelaanse bodem. Ben met mijn neus in de boter gevallen: Goede Vrijdag in Guatemala/Xela betekent: de ene processie na de andere, kleurige alfombras (tapijten van gekleurd zaagsel, fruit of bloemen) op de straten, zwaar tromgeroffel en schel trompetgeschal, rondom Parque Central tig standjes met zoet, zuur, en pittig lekkers, véél klederdracht en -praal. En ook véél wierook, dus. De straten zien er blauw van. Kan me niet aan de indruk onttrekken dat de holle blikken van de cucurochos en cargadoras, de in paars geklede mannelijke en vrouwelijke dragers van de baren, iets met die penetrante walm te maken hebben. Afgezien van het feit, natuurlijk, dat zij uren aaneen baren in de lucht moeten houden die soms wel twintig meter lang zijn, en zwaarbeladen zijn met heiligenbeelden (niet alleen van Jezus aan het kruis, maar ook van de Virgen, en nog zo wat Santas/Santos meer die me in alle eerlijkheid niets zeggen) en andere versieringen. Maar goed, de grootste en zwaarste altaren worden dan ook wel door zo’n 80 tot 100 dragers opgehouden – eens in de zoveel tijd klinkt er gerinkel die wisseling van de wacht aanduidt. Gezien het heen en weer gewankel van de baar waarmee die wisseling gepaard gaat niet zonder gevaar voor de omstanders, volgens mij.
Mijn eerste volle dag op de plaats van bestemming laat me gelijk weer goed weten wat ik ook weer zo leuk vond aan Guatemala (niet dat ik dat ooit vergeten was): dat kleurrijke en cultuurrijke, en tegelijkertijd ook het “go with the flow” ritme. Want anders dan meekabbelen is vandaag haast niet mogelijk. De meeste winkels zijn dicht, en een rondje in het kleine centrum van Xela kost toch al gauw een paar uur – per slot van rekening kan je je niet zomaar voor of door de lange processietocht heen wringen.
Alhoewel.. juist toen ik daarstraks vanaf het balkon van mijn appartement de optocht beneden aan het gadeslaan was (even weg uit de drukte, en op de eerste rij), kwamen er in tegengestelde richting twee agenten achter iemand aan gerend. Hoe listig wist die laatste te ontkomen: hij dook eenvoudigweg tussen de priesters die het zware altaar met Jezus aan het kruis al heen en weer wiegend door de straten sjouwden – om aan de achterkant weer onder de baar uit te komen en de agenten, fatsoensrakkers die dat gedrag natuurlijk niet konden navolgen en zodoende vast kwamen te zitten in de menigte, het nazien te geven.
Afijn, deze eerste volle dag op de thuisbasis van Y’abal Handicrafts, het project waar ik de komende drie weken mijn tijd en energie aan zal besteden, dus een flinke dosis cultuur op mijn bordje gekregen. Begon de eerste processie om een uurtje of 8 ’s ochtends, de laatste liep pas na middernacht onder mijn raampje voorbij. (Overigens was ik al wel een stuk eerder wakker geschrokken van een duizendklapper iets verderop – waarop alle autoalarmen in de aangelegen straten als respons gezellig gingen galmen).
Afgezien van deze toeschouwersrol toch ook gelijk al wel actief geweest op het “zakelijke terrein.” Dwz: eíndelijk kon ik eens zelf de winkel van Y’abal Handicrafts in Xela binnenwandelen, en me verlekkeren aan de producten die binnen ons project gemaakt worden – zo uitgestald en opgehangen zien die er bepaald aantrekkelijker uit dan de ingepakte voorraad die ik thuis in de gangkast heb opgestapeld. In good old El Cuartito (het barretje waar ik drie jaar geleden ook dagelijks aan mijn laptopje werkte) met Melissa, mijn “partner-in-crime”, een plan de campagne voor de komende tijd opgesteld, en dan vooral: welke producentgroep gaan we wanneer bezoeken, wat voor doeken laten we hen weven of gaan we hen nieuw voorstellen, en welke producten willen we daarvan laten maken – wellicht uitbreiding van het assortiment woningtextiel, en ook producten die dienst kunnen gaan doen als relatiegeschenken? Een flink gepuzzel, want we willen niet een bepaalde groep bevoorrechten door hen beduidend grotere opdrachten te geven – tegelijkertijd heeft elke groep haar eigen “weefspecialiteit” (strepen, figuren, “bordados”) die helaas, zo heb ik in de voorgaande maanden van marktonderzoek in Nederland wel ondervonden, niet altijd net zo door het Nederlandse publiek gewaardeerd worden als door mij-/onszelf. En tja, willen we een handel opzetten die alle betrokkenen een eerlijk loon geeft, dan zal er toch beslist ook naar de markt geluisterd moeten worden.
Ach, wat is het toch leuk en uitdagend: werk doen tussen “trend en traditie”, en tussen culturen. En om daartoe eens in de zoveel tijd dus wel noodzakelijkerwijs die andere cultuur te moeten opzoeken, ha!
Ik ga dit weekend nog maar wat meer meemaken van de vermenging van Katholieke gebruiken, Guatemalteeks bijgeloof en mayarituelen. En wens jullie –oprecht- dito veel pret met de geverfde paaseieren en holle chocoladehazen, hihi.
Mijn eerste volle dag op de plaats van bestemming laat me gelijk weer goed weten wat ik ook weer zo leuk vond aan Guatemala (niet dat ik dat ooit vergeten was): dat kleurrijke en cultuurrijke, en tegelijkertijd ook het “go with the flow” ritme. Want anders dan meekabbelen is vandaag haast niet mogelijk. De meeste winkels zijn dicht, en een rondje in het kleine centrum van Xela kost toch al gauw een paar uur – per slot van rekening kan je je niet zomaar voor of door de lange processietocht heen wringen.
Alhoewel.. juist toen ik daarstraks vanaf het balkon van mijn appartement de optocht beneden aan het gadeslaan was (even weg uit de drukte, en op de eerste rij), kwamen er in tegengestelde richting twee agenten achter iemand aan gerend. Hoe listig wist die laatste te ontkomen: hij dook eenvoudigweg tussen de priesters die het zware altaar met Jezus aan het kruis al heen en weer wiegend door de straten sjouwden – om aan de achterkant weer onder de baar uit te komen en de agenten, fatsoensrakkers die dat gedrag natuurlijk niet konden navolgen en zodoende vast kwamen te zitten in de menigte, het nazien te geven.
Afijn, deze eerste volle dag op de thuisbasis van Y’abal Handicrafts, het project waar ik de komende drie weken mijn tijd en energie aan zal besteden, dus een flinke dosis cultuur op mijn bordje gekregen. Begon de eerste processie om een uurtje of 8 ’s ochtends, de laatste liep pas na middernacht onder mijn raampje voorbij. (Overigens was ik al wel een stuk eerder wakker geschrokken van een duizendklapper iets verderop – waarop alle autoalarmen in de aangelegen straten als respons gezellig gingen galmen).
Afgezien van deze toeschouwersrol toch ook gelijk al wel actief geweest op het “zakelijke terrein.” Dwz: eíndelijk kon ik eens zelf de winkel van Y’abal Handicrafts in Xela binnenwandelen, en me verlekkeren aan de producten die binnen ons project gemaakt worden – zo uitgestald en opgehangen zien die er bepaald aantrekkelijker uit dan de ingepakte voorraad die ik thuis in de gangkast heb opgestapeld. In good old El Cuartito (het barretje waar ik drie jaar geleden ook dagelijks aan mijn laptopje werkte) met Melissa, mijn “partner-in-crime”, een plan de campagne voor de komende tijd opgesteld, en dan vooral: welke producentgroep gaan we wanneer bezoeken, wat voor doeken laten we hen weven of gaan we hen nieuw voorstellen, en welke producten willen we daarvan laten maken – wellicht uitbreiding van het assortiment woningtextiel, en ook producten die dienst kunnen gaan doen als relatiegeschenken? Een flink gepuzzel, want we willen niet een bepaalde groep bevoorrechten door hen beduidend grotere opdrachten te geven – tegelijkertijd heeft elke groep haar eigen “weefspecialiteit” (strepen, figuren, “bordados”) die helaas, zo heb ik in de voorgaande maanden van marktonderzoek in Nederland wel ondervonden, niet altijd net zo door het Nederlandse publiek gewaardeerd worden als door mij-/onszelf. En tja, willen we een handel opzetten die alle betrokkenen een eerlijk loon geeft, dan zal er toch beslist ook naar de markt geluisterd moeten worden.
Ach, wat is het toch leuk en uitdagend: werk doen tussen “trend en traditie”, en tussen culturen. En om daartoe eens in de zoveel tijd dus wel noodzakelijkerwijs die andere cultuur te moeten opzoeken, ha!
Ik ga dit weekend nog maar wat meer meemaken van de vermenging van Katholieke gebruiken, Guatemalteeks bijgeloof en mayarituelen. En wens jullie –oprecht- dito veel pret met de geverfde paaseieren en holle chocoladehazen, hihi.
-
23 April 2011 - 18:31
Karin:
Hoi Marisha,
Ter ondersteuning: van de week zijn er 2 dingen (een grote tas en een make-up tasje) uit de laatste Yabal collectie verkocht in de Sari winkel: allebei met het mooie inweefwerk.
Heel veel plezier en succes!
Groetjes,
Karin -
23 April 2011 - 19:34
Carmen Engel:
Oh Marish wat heb jij een heerlijke schrijfstijl..je zou eens een boek moeten schrijven ;)
Wordt al helemaal enthousiast over het land en komt zeker op mijn to do lijstje te staan als ik dit zo lees!
veel plezier nog daar!!
liefs -
24 April 2011 - 09:16
Marius & Ida:
We krijgen enorme zin om daar te gaan kijken! Het lijkt ons een geweldige belevenis; WIJ zijn op Goede Vrijdag gewoon naar de Mattheus geweest... -
24 April 2011 - 13:59
Antoon En Marijke:
heb je noch geen rust en mis je toon niet hij is wel stil heb de foto,s gezien en de rustig aan hoor wel weer van je groetjes -
26 April 2011 - 11:12
Kim (zus V Nick):
Door Florotje gedirigeerd naar deze pagina, en even blijven hangen. Heerlijk om te lezen, alsof ik even mee mag genieten van alle geuren en gebeuren. Succes daar en ik zal met plezier nog wat meelez(v)en. Groetjes Kim -
26 April 2011 - 11:30
Floortje:
Wat beschrijf je je belevingen toch mooi! Het is net alsof alles voor mijn eigen ogen afspeelt...
Heel veel plezier en succes!
Kus!
-
26 April 2011 - 19:52
Toontje:
hoi schatje leuke fotos
had ik al wel bij willen zijn maar dat duurt niet meer zo lang ik krijg al enorm zin om daar heen te gaan en om mijn meisje te omarmen xxx mij -
26 April 2011 - 20:41
Corrie De Haas:
Geweldig Marisha, wel byzonder om deze tijd in guatemala te zijn, De mooie foto's zou ik graag een keer in het echt zien.
Voor jou veel succes de komende tijd en ook fun, ik blijf je volgen,hartelijke groet
Corrie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
