Laatste belevenissen - eerste belevenissen samen!
Door: marisha
Blijf op de hoogte en volg Marisha
17 Mei 2011 | Guatemala, Quetzaltenango
11 mei
Ik was eigenlijk al weer vergeten hoe het zuur tussen je schouderbladen voelt, het zout in je ogen brandt, en de stroompjes zweet vanuit je knieholten naar beneden kietelen en je sokken ook van bovenaf sompig maken. Maar een paar steile Xelastraatjes en schaduwloze straten verder en ik was weer helemaal in de backpackersmodus. En met liefde nam ik die kleine ongemakjes voor lief, want ik was op weg naar Guatemala Ciudad om Toon op te halen en samen een paar weekjes door het land van mais te toeren.
12 mei
En néé, ook vandaag, na het heerlijke weerzien met Toon gisteravond en onze eerste nacht samen sinds drie weken géén rust om langer dan tot half zes op bed te blijven liggen. Allebei teveel zin om op pad te gaan. En dus zaten we al voor achten bepakt en bezakt in de bus onderweg naar Coban, en na een korte stop en Toon´s eerste kennismaking met comida typica (bruinebonenpasta, rijst en kip) vervolgens vandaar verder naar Languin. In totaal een uurtje of 9 onderweg, Toon keek zijn ogen uit. Super om hem zo enthousiast te zien – want daar waar ik het zeker nog heerlijk vind om lekker bussend naar het Guatemalteekse landschap en buitenleven te turen, laat zijn verwondering om dat alles mij nog maar eens te meer beseffen in wat voor andere omgeving we hier toch feitelijk zitten. In Languin ons superoptrekje gedaan in een eigen cabana in het backpackersparadijsje El Retiro –houten huisje met palmbladerendak en hangmatje onder veranda.
13 mei
Vrijdag de 13de - zeker geen ongeluksdag, juist een heel mooie met veel mooi nieuws. Nieuw voor Toon: alles wat hieronder volgt (ik was hier drie jaar geleden al – maar evengoed was het opnieuw sensationeel). Nieuw voor mij: dit stukje Guatemalteeks schoon samen met iemand te mogen meemaken. Voegt toch zeker wel toe: samen genieten én samen griezelen, elkaar op opzienbarends wijzen. In vogelvlucht – want ondertussen zitten we al weer in ons volgende tropische hide-away en kunnen/willen we eigenlijk geen tijd achter de computer “verspillen” maar ook hier de boel verkennen. Ofwel:
9.00 vertrek naar Semuc Champey, één van Guatemala's wonderlijkste natuurwonders. Maar voordat we dat konden aanschouwen eerst een tocht door de grotten-met-ondergrondse-rivier, door het onderaardse donker en nat met een kaarsje in de hand gewaad en gezwommen, van rotsen in de donkere diepte gesprongen, via watervallen naar beneden gesleurd. Spannend, griezelig, en op den duur rillerig van de kou en adrenaline. Weer terug in het daglicht een stukje relaxed over de rivier Languin getubet (zittend in een band met de stroom meegedobberd dus), en in het voorbijgaan nog even van de 11 meter hoge brug afgesprongen (duuh). Nog nat daarvan, en vervolgens nog veel natter van ons eigen luie zweet, een korte maar stevige hike naar El Mirador (uitkijkpunt) van dat Semuc Champey – een natuurlijke, 300 meter lange limestone brug: eronder en niet te zien het wilde water van de rivier Cahabón, erboven en wel te zien een getrapte serie poelen met felgroen/turqoise water. Adembenemend mooi. En heerlijk verfrissend.
Na terugkomst in El Retiro ons te goed gedaan aan de megagrote (feitelijk obsceen grote) maaltijden die ze daar ons, buitenlandse veelvraten, voorschotelen. Met al die inspanningen overdag was het obsceen gevulde bord desondanks toch al gauw leeg. Dito de literflessen bier. Heeeel moe en insgelijks voldaan van deze vrijdag-de-dertiende ons bedsteetje opgezocht, in slaap begeleid dooreen luidruchtig krekelkoor.
14 mei
Worden we hier ´s avonds typisch-tropisch in slaap gewiegd door het getjirp van krekels, ´s ochtends worden we gewekt door het gekwaak, gekakel, gefluit, geklok, gekloeter, geklotter, gekwatter van het Guatemalteekse vogelrijk. Deze ochtend werden Toon en ik exact tegelijk wakker van een wel heeel merkwaardig geklok buiten ons huisje. En al was het pas 5.30, we konden er enkel om lachen. (Maar uitslapen blijft dus een probleem. Of beter: uitslapen blijft uit. Hooguit hier dus tien minuten langer respijt dan inXela- waar het werkverkeer om 5.20 als wekker dient, en het heel wat onsympathieker wakker worden is dan hier in de tropen, zo zal duidelijk zijn).
Overdag een hang(mat)- en luierdag, goeddeels in en rondom onze cabana. Een rondje door het dorpje gelopen, boekje gelezen, de eerste beginselen van poker geleerd (en grof gewonnen), biertjes gedronken, in de sterke stroming van de rivier gehangen - meer actie dan dat was gewoonweg onmogelijk in de extreem vochtige en bedrukkende hitte vandaag. Toen het ietwat koeler werd, aan het einde van de dag, nog wel weer een spectaculair uitje: bezoek aan de batcave, opnieuw een grot - ditmaal zonder rivier maar met tig schitterende en mysterieuze druipsteenformaties (de druipers stalagtieten genaamd en de andersom versie daarvan, de rotsen die 1 mm per jaar groeien door de mineralen in het water dat op hen druppelt, .. naam vergeten. Maar niet hun leeftijd: welgeteld 50 miljoen jaar). Wederom veel geklim, geklauter en geglibber. En zweterij van de inspanningen (maar daar is hier dus feitelijk niks voor nodig). Tarantula in de oksels mogen kriebelen (stelten van zeker 20 cm lang!). En op het einde van de wandeling, natuurlijk: de bats. Daarvoor tegen zessen, toen het buiten donker werd, muisstil bij de uitgang van de grot zitten wachten tot de vleermuizen wakker werden en eerst een voor een, en toen per honderden, nee duizenden tegelijk naar buiten kwamen gevlogen, rakelings langs ons heen (en een enkele keer tegen ons aan - dove vleermuizen wellicht?). Een machtige belevenis. En leuke afsluiting van onze tijd in El Retiro/Languin. Want morgen gaat de reis verder, naar Rio Dulce, vanwaar we de mayaruines in Tikal willen aandoen. Ofwel: tropenstories to be continued!
Ik was eigenlijk al weer vergeten hoe het zuur tussen je schouderbladen voelt, het zout in je ogen brandt, en de stroompjes zweet vanuit je knieholten naar beneden kietelen en je sokken ook van bovenaf sompig maken. Maar een paar steile Xelastraatjes en schaduwloze straten verder en ik was weer helemaal in de backpackersmodus. En met liefde nam ik die kleine ongemakjes voor lief, want ik was op weg naar Guatemala Ciudad om Toon op te halen en samen een paar weekjes door het land van mais te toeren.
12 mei
En néé, ook vandaag, na het heerlijke weerzien met Toon gisteravond en onze eerste nacht samen sinds drie weken géén rust om langer dan tot half zes op bed te blijven liggen. Allebei teveel zin om op pad te gaan. En dus zaten we al voor achten bepakt en bezakt in de bus onderweg naar Coban, en na een korte stop en Toon´s eerste kennismaking met comida typica (bruinebonenpasta, rijst en kip) vervolgens vandaar verder naar Languin. In totaal een uurtje of 9 onderweg, Toon keek zijn ogen uit. Super om hem zo enthousiast te zien – want daar waar ik het zeker nog heerlijk vind om lekker bussend naar het Guatemalteekse landschap en buitenleven te turen, laat zijn verwondering om dat alles mij nog maar eens te meer beseffen in wat voor andere omgeving we hier toch feitelijk zitten. In Languin ons superoptrekje gedaan in een eigen cabana in het backpackersparadijsje El Retiro –houten huisje met palmbladerendak en hangmatje onder veranda.
13 mei
Vrijdag de 13de - zeker geen ongeluksdag, juist een heel mooie met veel mooi nieuws. Nieuw voor Toon: alles wat hieronder volgt (ik was hier drie jaar geleden al – maar evengoed was het opnieuw sensationeel). Nieuw voor mij: dit stukje Guatemalteeks schoon samen met iemand te mogen meemaken. Voegt toch zeker wel toe: samen genieten én samen griezelen, elkaar op opzienbarends wijzen. In vogelvlucht – want ondertussen zitten we al weer in ons volgende tropische hide-away en kunnen/willen we eigenlijk geen tijd achter de computer “verspillen” maar ook hier de boel verkennen. Ofwel:
9.00 vertrek naar Semuc Champey, één van Guatemala's wonderlijkste natuurwonders. Maar voordat we dat konden aanschouwen eerst een tocht door de grotten-met-ondergrondse-rivier, door het onderaardse donker en nat met een kaarsje in de hand gewaad en gezwommen, van rotsen in de donkere diepte gesprongen, via watervallen naar beneden gesleurd. Spannend, griezelig, en op den duur rillerig van de kou en adrenaline. Weer terug in het daglicht een stukje relaxed over de rivier Languin getubet (zittend in een band met de stroom meegedobberd dus), en in het voorbijgaan nog even van de 11 meter hoge brug afgesprongen (duuh). Nog nat daarvan, en vervolgens nog veel natter van ons eigen luie zweet, een korte maar stevige hike naar El Mirador (uitkijkpunt) van dat Semuc Champey – een natuurlijke, 300 meter lange limestone brug: eronder en niet te zien het wilde water van de rivier Cahabón, erboven en wel te zien een getrapte serie poelen met felgroen/turqoise water. Adembenemend mooi. En heerlijk verfrissend.
Na terugkomst in El Retiro ons te goed gedaan aan de megagrote (feitelijk obsceen grote) maaltijden die ze daar ons, buitenlandse veelvraten, voorschotelen. Met al die inspanningen overdag was het obsceen gevulde bord desondanks toch al gauw leeg. Dito de literflessen bier. Heeeel moe en insgelijks voldaan van deze vrijdag-de-dertiende ons bedsteetje opgezocht, in slaap begeleid dooreen luidruchtig krekelkoor.
14 mei
Worden we hier ´s avonds typisch-tropisch in slaap gewiegd door het getjirp van krekels, ´s ochtends worden we gewekt door het gekwaak, gekakel, gefluit, geklok, gekloeter, geklotter, gekwatter van het Guatemalteekse vogelrijk. Deze ochtend werden Toon en ik exact tegelijk wakker van een wel heeel merkwaardig geklok buiten ons huisje. En al was het pas 5.30, we konden er enkel om lachen. (Maar uitslapen blijft dus een probleem. Of beter: uitslapen blijft uit. Hooguit hier dus tien minuten langer respijt dan inXela- waar het werkverkeer om 5.20 als wekker dient, en het heel wat onsympathieker wakker worden is dan hier in de tropen, zo zal duidelijk zijn).
Overdag een hang(mat)- en luierdag, goeddeels in en rondom onze cabana. Een rondje door het dorpje gelopen, boekje gelezen, de eerste beginselen van poker geleerd (en grof gewonnen), biertjes gedronken, in de sterke stroming van de rivier gehangen - meer actie dan dat was gewoonweg onmogelijk in de extreem vochtige en bedrukkende hitte vandaag. Toen het ietwat koeler werd, aan het einde van de dag, nog wel weer een spectaculair uitje: bezoek aan de batcave, opnieuw een grot - ditmaal zonder rivier maar met tig schitterende en mysterieuze druipsteenformaties (de druipers stalagtieten genaamd en de andersom versie daarvan, de rotsen die 1 mm per jaar groeien door de mineralen in het water dat op hen druppelt, .. naam vergeten. Maar niet hun leeftijd: welgeteld 50 miljoen jaar). Wederom veel geklim, geklauter en geglibber. En zweterij van de inspanningen (maar daar is hier dus feitelijk niks voor nodig). Tarantula in de oksels mogen kriebelen (stelten van zeker 20 cm lang!). En op het einde van de wandeling, natuurlijk: de bats. Daarvoor tegen zessen, toen het buiten donker werd, muisstil bij de uitgang van de grot zitten wachten tot de vleermuizen wakker werden en eerst een voor een, en toen per honderden, nee duizenden tegelijk naar buiten kwamen gevlogen, rakelings langs ons heen (en een enkele keer tegen ons aan - dove vleermuizen wellicht?). Een machtige belevenis. En leuke afsluiting van onze tijd in El Retiro/Languin. Want morgen gaat de reis verder, naar Rio Dulce, vanwaar we de mayaruines in Tikal willen aandoen. Ofwel: tropenstories to be continued!
-
17 Mei 2011 - 06:34
Karin Van 't Hoff:
Wat een avonturen zijn jullie aan het beleven! Geniet er met volle teugen van.
Groetjes,
Karin van 't Hoff -
17 Mei 2011 - 06:47
TonvN:
50 miljoen jaar...mooie fotoos..goede reis verder, Ton -
17 Mei 2011 - 07:11
Floortje:
Word er helemaal blij van!! Lekker samen avonturen beleven!! Geniet ervan lieve schatteboutjes!
-X- -
17 Mei 2011 - 07:16
Antoon Marijke:
je moeder is heel blij met die spinnen ziet er wel mooi uit daar heben julie wel slaap tekort ik zal marijke ook daar heen sturen slaapt ze helemaal niet de rest is wel mooi hoor wel weer van jullie en kijk uit groetjes xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx -
17 Mei 2011 - 07:32
Carmen:
Dat klinkt weer goed!! heel veel plezier saampjes! xx -
17 Mei 2011 - 08:50
Sarah Dobbe:
Wauw, mooi hoor! Wij zijn net na 4 jaar weer terug in NL, maar als ik dit zie gaat t bijna alweer kriebelen! ;-) Geniet ervan! Groetjes Sarah -
17 Mei 2011 - 09:57
Yvonne Sellink:
Lekker weer saampjes....en wat een prachtige foto's! Geniet er maar van...
xxx en liefs Yvonne -
17 Mei 2011 - 11:58
Je Broer..:
Nou...nou!! wat een avonturen...zeg!!! en mooie fotos zeg..En een miauw van kliek..!!! grt -
17 Mei 2011 - 13:21
Broer...:
Eng ding hoor...die zweepspin, want zo heet ie..!!!Nou..grt x -
19 Mei 2011 - 13:33
Neleke:
wat een spannend reisverslag en wat
een prachtige fotoos! Fijn dat jullie
dit samen mogen beleven en er samen
van mogen genieten.Nog een fijne tijd,
pas goed op elkaar! Liefs,mam nelekexxx -
19 Mei 2011 - 18:58
Pino & Nicole:
Ha luitjes,
Wat een super reisje zijn jullie aan het maken zeg. Is wel ff wat anders als OSLO. Nou geniet er maar lekker van en dan zien we mekaar weer op schiphol de 19de juni. Ik stuur volgende week nog een mail met alle info. Veen plezier nog!
Grtz Pino & Nicole
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
